शेतकरी
एकेकाळी एक शेतकरी वारंवार येणारी वादळ, गारपीट, कडक सूर्यप्रकाश इत्यादींमुळे हैराण झाला होता. कारण काही वेळा पीक खराब होते. त्यामुळे तो अस्वस्थ झाला आणि देवाकडे तक्रार करू लागला.
शेतकरी म्हणाला, “तू देव आहेस, पण पिकाला कधी काय लागते हे तुला माहीत नाही. ज्यांना गरजही नाही, ते देत राहतात. म्हणून मी तुम्हाला विनंती करतो की मला एक संधी द्या. मी सांगतो तसे हवामान करा. मगआपण सर्व शेतकरी धान्याची दुकाने भरू. देव हसला आणि म्हणाला, “ठीक आहे आजपासून मी हवामान तुझ्यानुसार ठेवेन.”
शेतकरी सुखावला. शेतकऱ्याने पुढच्या पिकात गव्हाची पेरणी केली. त्याला हवे तेव्हा सूर्यप्रकाश मिळाला, वाटेल तेव्हा पाणी मिळाले, पाण्याची कमतरता पडू दिली नाही. त्याने वादळ, पूर आणि कडक सूर्यप्रकाश अजिबात येऊ दिला नाही. कालांतराने पीक वाढले. यावेळी अप्रतिम पीक आल्याने शेतकरीही खूश होता. शेतकरीमी मनात विचार केला की चांगल्या कापणीसाठी काय आवश्यक आहे हे आता देवाला कळेल.
ते शेतकऱ्याला विनाकारण त्रास देत राहतात. पीक काढण्यासाठी शेतकरी शेतात पोहोचला. गव्हाच्या रोपाच्या कानाला हात लावताच पायाखालची जमीन सरकली. त्याने पाहिले की कोणत्याही वनस्पतीच्या कानात एक दाणाही नाही. शेतकरी दुःखी झाला आणि म्हणाला,
“हे देवा! असे का घडले? कारण मी सर्वकाही योग्य आणि योग्य वेळी केलेकेले.” यावर देव म्हणाले, “हे प्रिय शेतकरी! हे होणारच होते. कारण तुम्ही या रोपांना अजिबात संघर्ष करू दिला नाही. त्यांना रणरणत्या उन्हात आंघोळ करण्याची परवानगी नव्हती किंवा वादळाचा सामना करण्याची परवानगी नव्हती. त्यांना कोणत्याही प्रकारच्या आव्हानांना सामोरे जाण्याची परवानगी नव्हती. म्हणूनच ते बाहेरून चांगले दिसत असले तरी ते आतून पूर्णपणे पोकळ आहेत, त्यांच्या आत एकही दाणा नाही. जेव्हा वनस्पतींना विविध आव्हानांचा सामना करावा लागतोत्यांच्यात ऊर्जा निर्माण होते. ज्यांच्यासाठी ते व्हायचे आहे त्यांच्यामध्ये ही ऊर्जा योग्य क्षमता निर्माण करते.
मित्रांनो, त्याचप्रमाणे जोपर्यंत माणूस संघर्षातून जात नाही तोपर्यंत ती व्यक्ती पोकळच राहते. जीवनातील आव्हाने केवळ त्याच्यासाठी प्रगतीचे नवीन मार्ग उघडतात आणि माणसाला बलवान आणि प्रतिभावान बनवतात. म्हणूनच तुमच्या आयुष्यात संकटे किंवा आव्हाने आली तर घाबरू नका. तो तुम्हाला विखुरण्यासाठी आलेला नाही, तो तुम्हाला सुधारण्यासाठी आला आहे.